การเฝ้าระวังและการระแวดระวังภัยทางสังคม          ไม่ใช่ความรับผิดชอบหรือเป็นภาระหน้าที่ของคนใดคนหนึ่งหรือหน่วยงานใดหน่วยงานหนึ่งแต่ควรเป็นความร่วมมือร่วมใจกันของคนในสังคม การที่ทุกคนในสังคมจะตระหนักถึงภัยที่เกิดขึ้นย่อมเป็นเสมือนเกราะกันภัยที่แข็งแรง    และมั่นคง ยากที่ภัยอันตรายใดจะมาเยี่ยมกรายได้ ตรงกันข้ามหากคนในสังคมไม่ตระหนักถึงความร่วมมือกันในการระวังภัย แม้เพียงปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ย่อมสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงให้กับสังคมได้ เพราะฉะนั้นการหันหน้าเข้าหากัน ร่วมกันแก้ปัญหา และป้องกันภัยที่เกิดขึ้น จึงเป็นการเฝ้าระวังและรักษาความสงบของชาติบ้านเมืองอย่างยั่งยืน
ร่วมแรง ร่วมใจ ต้านภัยสังคม