เรียนรู้เรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ผ่านอาหาร GMOs
ช่วงนี้หลายคนคงได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับ GMOs กันมากพอสมควร แต่บางคนทำหน้างงสงสัยว่า GMOs คืออะไร เพราะไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารบ้านเมือง
จะรู้บ้างก็แบบงู ๆ ปลา ๆ เลยไม่แน่ใจว่ารู้จริงหรือเปล่า ดังนั้นเพื่อป้องกันอาการงงเป็นไก่ตาแตกของใครหลายคน ก็จะอธิบายให้ทราบพอสังเขปถึงที่มาที่ไปของ GMOs
ว่าคืออะไรและท้ายที่สุดแล้วเกี่ยวข้องกับเราอย่างไร
GMOs เป็นชื่อย่อมาจาก Genetic Modified Oganism หรืออาจเรียกในอีกชื่อว่า Living Modified oganism ( LMOs) ทั้งสองชื่อนี้หมายถึงสิ่งมีชีวิตที่ได้จากกระบวนการปรับปรุงทางพันธุกรรมโดยใช้วิธีการที่เรียกว่า พันธุวิศวกรรม
ซึ่งวิธีการนี้ก็คือการถ่ายเทหรือเคลื่อนย้ายยีนจากสิ่งมีชีวิตหนึ่งไปสู่สิ่งมีชีวิตหนึ่ง อาจเป็นชนิดเดียวกันหรือต่างชนิดกันก็ได้
ภายหลังจากการถ่ายเทยีนทำให้ได้ลักษณะที่ต้องการหรือได้สิ่งมีชีวิตใหม่ที่มีลักษณะตามต้องการ
สิ่งมีชีวิตที่ผ่านกระบวนการเหล่านี้จะนำมาใช้ในการวิจัยและการพัฒนาในวงการอุตสาหกรรมอาหาร
โดยเจ้าของเทคโนโลยีใหญ่คือประเทศสหรัฐอเมริกายกย่องให้การใช้เทคโนโลยีดังกล่าว เป็นเทคโนโลยีเพื่อเพิ่มผลผลิตในอนาคตเพราะประชากรของโลกที่นับวันจะเพิ่มมากขึ้น
กำลังการผลิตในลักษณะเดิมอาจจะไม่เพียงพอ แต่สิ่งที่หลายฝ่ายกังวลมากคืออาหารที่ผ่านการตัดต่อยีนอาจมีผลต่อสุขภาพมนุษย์ พืช สัตว์และสิ่งแวดล้อม
ความกังวลที่ค่อนข้างชัดเจนจนทำให้เกิดการเคลื่อนไหวต่อต้านอาหารตัดต่อยีนเริ่มจากในประเทศยุโรป
อาหารตัดต่อยีนถูกเรียกขานว่าเป็นอาหารแฟรงเก้นสไตน์ เนื่องจากผู้บริโภคในแถบประเทศดังกล่าวเกรงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นการได้รับเชื้อโรคใหม่ที่ยากแก่การรักษา
เกิดการทำลายภูมิต้านทานในร่างกาย ซึ่งข้อกังขาและความกังวลใจทั้งหมดยังไม่มีผลการพิสูจน์ยืนยันว่าอาหารตัดต่อยีนจะเป็นอันตรายและทำให้เกิดผลกระทบอย่างที่มีความกลัวกัน
แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรผู้บริโภคส่วนใหญ่ไม่ขอรับประทานไว้ก่อน ในลักษณะกันไว้ดีกว่าแก้
สำหรับประเทศไทยรายงานจากกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ระบุว่ามีพืชพันธุ์ตัดต่อยีนที่นำเข้ามาทั้งหมด 18 รายการ อาทิเช่น ถั่วเหลือง ข้าวโพด
และกระแสของผู้บริโภคในประเทศเรียกร้องให้หน่วยงานที่รับผิดชอบดำเนินการติดฉลากเพื่อแยกผลิตภัณฑ์อาหาร GMOs กับไม่มี GMOs ออกจากกัน
เหตุการณ์ดังกล่าวเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับหลาย ๆ ประเทศทั่วโลก
ซึ่งแต่ละประเทศพยายามที่จะหานโยบายหรือมาตรการในการควบคุมดูแลผลิตภัณฑ์อาหารตัดต่อยีน โดยหนึ่งในหลาย ๆ มาตรการของประเทศไทยขณะนี้กำหนดการติดฉลากเฉพาะสินค้าที่ส่งออกไปต่างประเทศ
และประเทศคู่ค้าร้องขอให้ต้องตรวจสอบว่าเป็นอาหารตัดต่อยีนหรือไม่ หรือการกำหนดให้พืชตัดต่อยีนเป็นพืชต้องห้ามนำมาปลูกในพระราชอาณาจักรไทย
เรื่องอาหารตัดต่อยีนนี้หากพิจารณาตามแนวพระราชดำรัสในเรื่องของ เศรษฐกิจพอเพียง ประชาชนชาวไทยคงไม่ต้องไปตื่นตูมตามกระแสโลกที่เกิดขึ้นมากนัก ซึ่งนอกจากไม่ต้องตื่นตระหนกแล้ว
ยังสามารถที่จะใช้ประโยชน์จากความวิตกเรื่องอันตรายที่เกิดขึ้น มาเป็นโอกาสที่ดีในการผลิตอาหารส่งขายต่างประเทศด้วย
เนื่องจากประเทศไทยถือเป็นประเทศที่มีกำลังผลิตอาหารสำคัญของโลก เราสามารถที่จะผลิตให้อาหารให้เพียงพอกับความต้องการของคนในประเทศ แต่เหตุที่บ้านเมืองเรายังมีปัญหาขาดแคลนอาหาร
ผลผลิตไม่ได้คุณภาพ ได้รับความเสียหายจากภัยธรรมชาติ โรคแมลงต่าง ๆ นั่นก็เพราะเราไปเดินตามเศรษฐกิจการค้าแบบฝรั่งที่มุ่งเน้นการทำกำไรมากเกินไปจนลืมพื้นฐานวิถีชีวิตดั้งเดิม
คนไทยประกอบอาชีพเกษตรกรรม เลี้ยงชีวิตด้วยการเพาะปลูกมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ เพาะปลูกเพื่อให้มีอาหารกินอย่างเพียงพอ
ส่วนที่เหลือจึงนำมาแลกเปลี่ยนหรือซื้อขายกัน แต่สภาพปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปแทนที่จะเพาะปลูกเพื่อรับประทานเพียงพอในครอบครัวกลับเร่งผลิตเพื่อจะขาย ขาย และขายให้ได้เงินมามากๆ
แล้วสุดท้ายก็เอาเงินที่ได้มาซื้ออาหารรับประทาน ซื้อทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วยังก่อให้เกิดปัญหาต่าง ๆ มากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องสิ่งแวดล้อมถูกทำลาย ปัญหาเศรษฐกิจ
ปัญหาสังคมและวัฒนธรรม อันเป็นผลสืบเนื่องจากการบริโภคที่มากเกินความจำเป็น หรือเป็นผลจากสังคมแห่งการบริโภคนิยม
กลับมาที่วิถีชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียง คือ รู้จักกินรู้จักใช้ตามอัตภาพของตนเอง
ที่ผ่านมาเรารู้จักแต่การบริโภคจนลืมไปว่าแท้จริงแล้วตัวของเราเองก็มีศักยภาพที่จะเป็นผู้ผลิตได้ เช่น ปลูกกระถินริมรั้ว ปลูกผักสวนครัวแปลงเล็ก ๆ
ข้างบ้าน ไม่มีพื้นที่ก็ปลูกใส่กระถางเล็ก ๆ กะละมังเก่า ๆ เมื่อถึงคราวนำมาใช้ก็ไม่ต้องวิ่งโร่ไปตลาดอย่างเดียว หากปลูกแล้วเหลือกินเหลือใช้ก็นำมาแบ่งปันกันในชุมชน
หรือจะแลกเปลี่ยนสินค้ากันและกัน แต่ทั้งนี้ข้อจำกัดในการผลิตด้วยตนเองมีมาก เพราะสิ่งแวดล้อมอาจจะไม่เอื้ออำนวยให้สามารถทำได้ แต่เราสามารถที่จะเลือกบริโภคได้ เช่น
ซื้อข้าวปลอดภัยจากสารพิษ ซื้อผลิตภัณฑ์อาหารที่ผลิตในลักษณะของเกษตรอินทรีย์ คือการผลิตที่ไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม เป็นต้น
ข้อได้เปรียบของเราดังที่กล่าวมาแล้วคือเป็นแหล่งผลิตอาหารที่อุดมสมบูรณ์ เหตุที่เราไม่สามารถผลิตอาหารได้เต็มตามศักยภาพที่ควรจะได้
ไม่ใช่เพราะประเทศเราไม่ได้นำเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาใช้ในการผลิต แต่เกิดจากการที่คนของเรามุ่งจะเอาประโยชน์จากทรัพยากรเพียงอย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นการตัดไม้ทำลายป่า
การปลูกพืชใช้สารเคมีอย่างหนัก การโหมการผลิตจนทำลายสิ่งแวดล้อม ดังนั้นหากทุกคนร่วมรับรู้ปัญหาด้วยกัน และมุ่งมั่นที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นแล้ว ประเทศไทยจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์
และเหลือมากพอที่จะส่งขายให้ประเทศอื่น ๆ อีกด้วย ที่สำคัญไม่ต้องพึ่งอาหาร GMOs ให้หวาดวิตกถึงอันตรายที่จะตามมา วันนี้รีบกลับไปปลูกผักสวนครัว ปลูกเองกินเองกันดีกว่า
